తెలుసుకో నిన్ను నువ్వు..!

నలుపైన కంటిపాపా చూస్తుంది.,

సప్తవర్ణాల కాంతుల్నీ..

రంగురంగుల కలల్నీ..!

చీకటైన నిశీధీ స్వాగతిస్తుంది.,

రవికిరణాల ఉదయాల్నీ..

నిండుజాబిలి వెన్నెలల్నీ..!

మూగదైన వృక్షమూ పలికిస్తుంది.,

గాలిరెపరెపల్లో ఆకులసవ్వళ్ళనీ..

నిశ్చలంగా ఎదిగిఒదిగేవైనాన్నీ..! 

కదలని  రాయీ నేర్పుతుంది.,

ఉలిదెబ్బల్లోని అంతర్మర్మాన్నీ..

సహనమున్నందుకే తానో శిల్పాన్నయ్యాననీ..!

మరి.., చేవ ఉండీ చేతులుండీ.,

మాటలుండీ మేధస్సుండీ..,

మనిషితత్వమేం చేస్తోంది..? 

కష్టమొస్తే క్రుంగుబాటు.,

నష్టమొస్తే నిరుత్సాహం.,

అందరున్నా ఒంటరినంటూ విషాదగీతం.,

ఎవరూలేకున్నా అదే వేదనలపర్వం.,

అరచేతిలో ఆనందాన్ని కాదని.,

ఆకాశాన మెరిసేదానికై ఆరాటం., 

అమ్మ ఉన్నా ప్రేమ కరువంటూ.,

అమ్మాయి ప్రేమకై ఉబలాటం.,

అడుగడునా సానుభూతికై వెతకటం.,

అణువణువునా గొప్పతనానికై వెంపర్లాడటం..

ఎందుకింత అసంతృప్తి? ఎందుకింత నైరాశ్యం?

ఓ మనిషీ!.. 

మరిచావా నిన్ను నువ్వు.,

కనుమరుగయ్యావా నీలో నువ్వు., 

ఒక్కసారి చూడు ప్రకృతిని.,

కణకణాన నిన్నే చూపెడుతుంది..! 

ఒక్కక్షణమాలోచించు నువ్వేమిటని.,

ఆలోచించు ఒక్క క్షణమాగి...., 

తెలుసుకుంటావు! నువ్వే ఓ శక్తివని!

జగత్తంతా ఒక్కటైనా నువ్వొంటరివి కావని!

నువ్వే నీ సైన్యానివని! నువ్వే నీ లక్ష్యమని!

అర్థం చేసుకుంటావు! నువ్వే నీ ఆయుధమని!

చీకటినే చెరపగల భానుప్రకాశానివని!

కొరతల్లేని ప్రేమను నువ్వే పంచగలవని!

ఆలోచించు ఒక్కసారి.,

నిస్పృహల తెరను తొలగించి.,

విశాల దృక్పథాన్ని నీలో పెంచి..,

తెలుసుకో నిన్ను నువ్వు! 

నమ్ముకో నిన్ను నువ్వు!

గెలుచుకో నిన్ను నువ్వు!!!