చిక్కుముడి...

అందంగా అలంకరించుకోవటం ఈ ప్రకృతికి ఎవరు నేర్పారో అని,

ప్రళయాలెన్ని ముంచెత్తినా, 

వసంతాన్ని చూసి మురిసిపోయే మనం, 

  

సంతోషాలెన్నున్నా... బాధల్నే ఎందుకు తలుస్తూ ఏడుస్తామో?.. 

  

వయసు కరిగి ముడతల నుదురు వస్తున్నా.. ఈ చిక్కుముడి వీడి, 

ఒక కుదురున కుదుట పడనీయదేమిటో?..  

ఆలోచిస్తే బాగుంటుంది, ఆరా తీస్తే అదిగో మళ్ళీ బాధే ఉంటుంది..!    

  

తానే తానైనట్టు...

తానే తానైనట్టు... 

 

మిణుకు మిణుకు మని మెరిసే,

చుక్కలను చూసి.. 

ఆలోచనలకేదో మెరుపు వేగం కమ్మింది. 

అటు నుంచి ఇటు తిరిగే,

సూర్యుని చూసి.. 

లేని ఉత్సాహమేదో ఉరకలేసింది. 

మచ్చలున్నా వెలిగే జాబిల్లిని చూసి.. 

ఉన్న గాయమేదో తాను మరచిపోయింది. 

భూమి తిరిగేదీ తన కోసమే అన్నట్టు,

విశ్వమంతా కూర్చుకుని తన కోసమే ఎదురు చూస్తున్నట్టు,

లేడికిక లేచిందే పరుగన్నట్టు,

సృష్టిలో మూల మూలనా తానే ఉన్నట్టు,

కనులు మూయించి.. మురిసిపోయి,

ఎగిరి ఎగిరి పైకెగిరి... ప్రణవములో కలిసిపోయి,

తిరిగిక రానంటూ మొండికేసిందా.. పిచ్చి మనసు..! 

తానే తానైనట్టు... నేనే తానైనట్టు... 

ఇంకా ఏదో తెలియని గుట్టు..!

రమ్మని పిలవనా... ఫరవాలేదనుకోనా..?