చుట్టూ అందరూ ఉన్నా ఒక్కోసారి మనసు చెప్పుకునేందుకు, చెప్పినా అర్థం చేస్కునేందుకు ఎవరూ ఉండరు. ఇలాంటి సమయాల్లో కలత మనిషిని నిలువెల్లా కృంగదీస్తుంది. అటువంటప్పుడే అత్యంత అవసరమైనది, "స్వీయ విశ్వాసం - స్వీయ ప్రోత్సాహం(ప్రేరణ)". ఒంటరిగా సమయం లభించినప్పుడు మనిషి తనను గురించి తాను ఒక అవగాహనకు రావాలి. తనను తాను అభినందించుకోవాలి. తనను తాను విశ్వసించటం నేర్చుకోవాలి. అప్పుడు చుట్టూ ఎవరూ తనతో లేకపోయినా తనకు తాను ఉన్నాననే నమ్మకం ధృఢమవుతుంది. అప్పుడు జీవితాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుంటే మళ్ళీ ఆ నలుగురే చుట్టూ చేరతారు, కుశల ప్రశ్నలు వేస్తారు. ప్రపంచం తీరు ఇదే! కాబట్టి భయపడవద్దు, బాధపడవద్దు. కేవలం మీ జీవిత గమనంలో సాగిపోండి! అవసరమైతే సాహసించండి!
